Ik verlangde zo naar mijn oude ik

‘Toen ik deze zomer de diagnose borstkanker kreeg, stond mijn wereld ineens op zijn kop. Van het ene op het andere moment was ik ziek, maar dat voelde nog niet direct zo. Toen ik te horen kreeg dat ik mijn haar zou gaan verliezen, was ik dan ook enorm bang mijzelf te gaan verliezen in deze zware periode. Want ik stond bij iedereen juist bekend om mijn lange haar. Daarom wist ik gelijk dat ik dat niet zou laten gebeuren.’

Over één ding ben ik altijd heel duidelijk: ik ben dan wel ziek, maar niet zielig. Wanneer ik niet naar het ziekenhuis moet, ga ik als het lukt nog halve dagen naar mijn werk. Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk mijzelf te zijn. Om zo normaal mogelijk mijn leven te kunnen leiden, wil ik er ook blijven uitzien als mijzelf. Want zeker als je ziek bent, betekent dat heel veel voor je.

Gelijk goed

Samen met mijn zusje kwamen wij op de website van Sikkenk haarspecialisten terecht. Deze sprak ons allebei direct aan. Toen we voor het eerst belden, werden we aan de telefoon al heel vriendelijk geholpen. Als je zo’n grote stap gaat nemen, is het enorm fijn om vanaf het eerste moment al een prettig gevoel te hebben. Ik kon gewoon mijzelf zijn: enthousiast druk! Zij gaven mij de kans mijzelf vast te houden in een tijd waarin de ziekte zoveel van mij overnam.

Geruststellend gevoel

Toen ik mijn eerste afspraak maakte, voelde dat enorm dubbel. Ik had net mijn eerste behandeling gehad en het voelde erg apart om al voor een haarwerk te gaan kijken, want ik had nog steeds mijn haar. Daarom was ik zo opgelucht dat toen ik bij Sikkenk haarspecialisten binnenstapte, het als de normaalste zaak van de wereld voelde. Of je nou oud of jong bent, ze geven je de aandacht die je nodig hebt. Alles is al zo aangrijpend voor jou en je familie en hier kon ik alles bespreken zonder er een beladen gevoel bij te hebben. Alsof je naar de kapper gaat met een vleugje extra gezelligheid.

Zelfvertrouwen

Als al je haar er opeens af moet, kan dat een beste deuk in je zelfvertrouwen geven. Maar ik had geen keus. Ik had zo ontzettend veel haarpijn, dat ik haast blij was dat het eraf mocht. Dat maakte het nog steeds niet makkelijk; ik deed zelfs vanwege de pijn mijn ogen dicht toen het er werd afgehaald. Gelukkig kon dat in vertrouwde kring en mocht ik mijn echtgenote en mijn zusje meenemen. Eerst mocht ik een mutsje uitzoeken, omdat ik mijn haarwerk niet direct op kon doen. Dit wende zo snel, dat ik haast weer moest wennen aan het hebben van haar. Maar ook toen ik mijn haarwerk opzette, dacht ik gelijk: dit ben ik. En heb ik een keer geen zin om het op te zetten, dan draag ik gewoon mijn mutsje. Door mijn haarwerk kan ik zijn hoe ik me voel, op ieder moment.

Mijn eigen haar terug

Van mijzelf had ik erg veel en lang haar, dus zo kent iedereen mij ook. Daarom was ik ook zo blij toen ik het haarwerk voor het eerst zag. Het moest dan wel ietsje korter en in laagjes, maar het lijkt bijna hetzelfde. De kleur is gewoon identiek aan mijn eigen haar! Iedereen om mij heen was verbaasd dat het niet mijn eigen haar, maar een haarwerk was. In een tijd waarin iedereen zich zorgen om je maakt, is het zo fijn als je er weer uitziet zoals jezelf. Ik moet de ziekte doorstaan en niemand anders. Daarom is het een heel fijn gevoel als je mensen om je heen blij ziet worden om je haar.